آئین مستان

آرامش قلب حسین گردش یک نگاهته

پیغمبر کرببلا آمنه پشم به راهته

گفتم بری تاکه نگن چون پسرش بود گفت نرو

شکافته نیزه پهلوتو داری روضه مادرو

مسیح من چون اول سوره مریم دیدمت

کاف و ها یا عین صاد داغ مجسم دیدمت

داغت سخته جوون رعنای من

نباشی دنیای من نداره دیگه صفا

تشییع میشه بدنت تو ای اکبر

روعبای پیغمبر شد زمونه بی وفا

واویلتا ولدی علی اکبر، ولدی علی اکبر

فرق سرتو وا شده کرببلاست یا نجفه

کنار جسم توببین موهام سفید شد یه دفه

این آخرین باره علی یه دونه بابا بجون بگو

برا نماز ظهر و عصر پا شو خودت اذون بگو

بعد تو ای شهزاده ام رقیه ام تنها میشه

برا بنی هاشم دیگه راه شهادت وامیشه

مثل تسبیح تنت ازهم پاشیده

می بینی نور دیده جون براین لب اومده

دشمن خندید براین زاری بابا

برا یاری بابا عمه زینب اومده

داغت سخته جوون رعنای من

نباشی دنیای من نداره دیگه صفا

تشییع میشه بدنت تو ای اکبر

روعبای پیغمبر شد زمونه بی وفا

واویلتا ولدی علی اکبر، ولدی علی اکبر

ارسال شده توسط: جواد راستگوی

شما هم می توانید با تایپ اشعار مذهبی و متن روضه ها و ارسال آن از طریق سه روش: 1- عضویت در سایت و ثبت نام در انجمن 2- ارسال به ایمیل 3- درج آنها در قسمت نظرات اسم خودتان را در زمره خادمین ائمه اطهار علیهم السلام ثبت نمایید.

ابی عبدالله فرمود: آی جوونا بیاد علی به خیمه ها ببرید، جوونا رسیدن، حالا یکی بیاد ارباب بلند کنه، جوونا روضه خون باشن همینطوری گریه کنید برای بدن پاره پاره اش....

دلم هوای حرم کرده خوب میدانم

برات کربلا را فقط رضا دارد

یا امام رضا کمکمون کن امشب ما بریم کربلا، اما امشب اگه بیام کربلا میرم حرم عباس، آخه شب علی اکبر، گفتن تو حرم حسین روضه ی علی اکبر نخون.....

بگو هنوز برایت کمی توان مانده

بگو هنوز برای حسین جان مانده

فقط برای نمازی کنار بابا باش

هنوز نیمه ای از روز تا اذان مانده

نسیم هم بدنت را به دست می گیرد

شبیه مشت پری که در آشیان مانده

شدی شبیه اناری که دانه دانه شده

کمی به خاک و کمی دست باغبان مانده

حساب آنچه که مانده است از تو مشکل نیست

دوباره میشمرم چند استخوان مانده

قرار نیست پدر جان دهد کنار پسر

هنوز نوبت گودال و ساربان مانده

قرار نیست فقط عمه ات بماند و من

ببینی اش که میان حرامیان مانده

کمی به روی سرم باشد و میان حرم

که چند دختر نوپا به کاروان مانده

عمه ات..

بدون تو بِدَود چند بار تا گودال

ببیندم که نگاهم به آسمان مانده

کمان حرمله تیری به سینه ام زده است

به چند جا اثر نیزه ی سنان مانده

نشسته شمر و عرق می چکد ز پیشانیش

برای ضربه ی آخر نفس زنان مانده

حسین.....

پاشو عزیزم ببین که دشمن

به گریه ما داره می خنده

پاشو عزیزم بریم به خیمه

 زخم سرت رو عمه ببنده

خیز بابا تا از این صحرا رویم

اینک به سوی خیمه لیلا رویم

این بیابان جای خواب ناز نیست

ایمن از صیاد تیرانداز نیست

خیز از جا آبرویم را بخر

عمه را از بین دشمن ها ببر

حسین.....

شه روی نعش علی افتاده

همه گفتند حسین جان داده

چند بار صدا زد ولدی دیگه دیدن صداش نیومد، اونایی که جوون دارن خوب میفهمن من چی میگم، سر علی اکبرش و رو پاش گذاشت، شروع کرد نوازش کردن، خون از دهنش پاک کرد، سرش پایین آورد ببینه علی اکبر نفس میکشه یا نه، دید صدا نیومد بدن آروم آروم بغل کرد، چرا آروم؟ آخه بدن ارباً اربا شده، به سینه چسبانبد آروم نشد، اگه بالاتر بیاره بدن پاشیده میشه، خوابوند رو زمین بدن و دستاش گذاشت اینور اونور بدن، حالا همه دارن نگاه میکنن صورت به صورت علی اکبرش گذاشت....

ای حسین.....

میون خاک خونی تو ای ماه جوونم

مثل موهات پریشونم

آروم آروم میزارم من

صورت رو صورت ماهت

دعا کن جون بدم اینجا

میاد بابا به همراهت

بی تو دنیا، علی اکبر

چه دلگیره، علی اکبر

دلم آروم، علی اکبر

نمیگیره، علی اکبر

صدای گریه هامو همه لشکر شنیدن

به اشک من می خندیدن

ببین ای گل قد بابا

زیر بار غمت تا شد

مثل جسم پر از خونت

دل من ارباً اربا شد

جون من، علی اکبر

گل لیلا، علی اکبر

ببین خونه، علی اکبر

دل بابا، علی اکبر

به لب هات آب میریزه، دو دست آسمونی

دیگه تشنه نمیمونی

تو آب خواستی ولی بابا

به جز اشکش نداشت آبی

بمیرم من با کتم تشنه میخوابی

دیگه بابا، علی اکبر

نداره غم، علی اکبر

به بالینت، علی اکبر

میاد جدم، علی اکبر

ترسم پر کشد زتن

از غمت جوان من

مرغ جانم

بر خیز از آن گلو

پیش من اذان بگو

ای جوانم

چنان ز آتش داغ تو شعله ور شده ام

که شعله می وزد از آه مختصر شده ام

شبیه آتش خوابیده زیر خاکستر

هزار شعله بگیرم که بی پسر شده ام

شکستم از غم پهلو شکسته در طفلی

ولی کنار تن تو شکسته تر شده ام

نفس بکش نفسم بند آمده پسرم

گناه من فقط این است که پدر شده ام

ببین که ضربه داغت به استخوان خورده

ببین ز دست غمت دست بر کمر شده ام

مگر که عمه بیاید به یاری پدرت

وگر نه من که کنار تو محتضر شده ام

چنان شدی که ز ترس جدا جدا شدنت

از اینکه دست زنم بر تو بر حضر شده ام

ناگهان قلب حرم وا شد و یک مرد جوان

مثل تیری که رها می‌شود از دست کمان

خسته از ماندن و آماده‌ی رفتن شده بود

بعد یک عمر رها از قفس تن شده بود

مست از کام پدر بود و لبش سوخته بود

مست می‌آمد و رخساره برافروخته بود

روح او از همه دل کنده، به او دل بسته

بر تنش دست یدالله حمایل بسته

بی‌خود از خود، به خدا با دل و جان می‌آمد

زیر شمشیر غمش رقص ‌کنان می‌آمد

یا علی گفت که بر پا بکند محشر را

آمده باز هم از جا بکند خیبر را

آمد، آمد به تماشا بکشد دیدن را

معنی جمله ‌ی در پوست نگنجیدن را

بی امان دور خدا مرد جوان می‌ چرخید

زیر پایش همه‌ ی کون و مکان می ‌چرخید

بارها از دل شب یک تنه بیرون آمد

رفت از میسره از میمنه بیرون آمد

آن طرف محو تماشای علی حضرت ماه

گفت: لا حول و لا قوة إلّا بالله

از خیمه برون چو رسول الله

آمد پیش چشم ثارالله

دستی بر قبضه ی شمشیرُ

فریاد علی اکبر یا علی ولی الله

همه ی اهل حرم از پی او نالان

فلک از غم او گریان

فلک از نفسش سوزان

به کف آینه و اشک و قرآن

به تنش زره ی رسول دو سرا

می برد به نگاه دل خون خدا، مولا

از خیمه برون چو رسول الله

آمد پیش چشم ثارالله

دستی بر قبضه ی شمشیرُ

فریاد علی اکبر یا علی ولی الله

دست عالم و دامن تو یا علی

غم تو مولا علی

علی علی، علی علی

نظر عباس به نگاه یل حیدر

که ببیند از او یک بار

 مثل پرده ای از خیبر

می رسد رجز اکبر

امیر عالمین، نگاهش به جنان

زیر تیغ و سنان، تو عزیز حسین

از خیمه برون چو رسول الله

آمد پیش چشم ثارالله

دستی بر قبضه ی شمشیرُ

فریاد علی اکبر یا علی ولی الله

دست خدا دست مولا علی

دست او هم علی

از میمنه تا میسره می تازد

 و می گوید و حیدر امیرالمومنین

می دوزد از تیغش ببین

 صد آسمان را بر زمین

 حیدر امیرالمومنین

بر پیش چشمان عمو

 رزم علی اکبر ببین

حیدر امیرالمومنین

فرق سرش شد حیدری

 پهلوی او شد مادری

آمد کنار این پسر

 بابا به حال مضطری

ای نازنین جان پدر

 جان از تن بابا مبر

دیگر مزن پا بر زمین

رخ تو پر خون، تن پاک تو بر خاک است

نفس پدرت دیگر، شرر دل افلاک است

لب تو ز عطش چاک است

روح پیکر من، مرو از بر من

بیا سوی حرم علی اکبر من، بابا

از خیمه برون چو رسول الله

آمد پیش چشم ثارالله

دستی بر قبضه ی شمشیرُ

فریاد علی اکبر یا علی ولی الله

پیش چشم من

می زدی دست و پا

سوی خیمه بیا

علی علی، علی علی